Poradnik obsługi ożaglowania czteromasztowego barku szkolnego „Kruzensztern”.

Część dotycząca żeglugi w szkwale.

Samodzielne wykonanie wykresów MS Excel „maksymalnego kąta stałego przechyłu chroniącego przed zalewaniem przy wiatrach porywistych”.

Na podstawie „oficjalnej informacji o stateczności żaglowca”.

Rankiem 2-go maja 1961 roku żaglowiec „Albatros” został uderzony gwałtownym, bardzo silnym szkwałem i  i szybko zatonął w pozycji około 100 mil morskich na północ od Kuby i 180 mil na zachód od Key West, Floryda.
„Albatros” został przebudowany z holenderskiego szkunera pilotowego na brygantynę. Przebudowa spowodowała drastyczne przesunięcie środka ciężkości w górę co pociągnęło za sobą  zmniejszenie wysokości metacentrycznej GM  o 24 centymetry, kąta zalewania o jeden stopień, a także zakresu ramion prostujących GZ ze 110° do 57°.

W czasie rejsu praktykanckiego na „Darze Pomorza’ w 1971 roku oficer naszej wachty zadał mi ciekawe pytanie: dlaczego reje brasuje się w tak zwany wachlarzyk. Andrzej wiedział że jestem żeglarzem, że mam już stopień jachtowego sternika morskiego, że interesuję się żaglowcami. Znał mnie z klubu żeglarskiego AKM WSM w Gdyni.

W minionym sezonie na jednym z polskich żaglowców miał miejsce bardzo głęboki, groźny przechył w szkwale (ponad 60 stopni). W wywiadzie z kapitanem tego żaglowca opublikowanym w jednym z morskich kwartalników o tym groźnym incydencie znalazło się zaledwie kilka zdań... 

Ten wywiad oraz niefrasobliwe reakcje niektórych żeglarzy skłoniły mnie do przejrzenia dostępnej mi literatury na temat żeglugi żaglowcem rejowym w szkwale oraz odbycia rozmów z innymi kapitanami, lub ex-dowódcami dużych żaglowców szkolnych i pasażerskich.