Bywają takie chwile w życiu człowieka – żeglarza – marynarza, że musi podjąć szybką decyzję w obliczu zastanej trudnej sytuacji...

Plan rejsu prawie zrealizowany: zaplanowane wejście do Loano, wymiana załogi, wszystko z planem. I nagle telefon, który zmienia wszystko...

Sytuacja zagrożenia wirusem dociera również do nas, na pokład Pogorii.

To, co nierealne, staje się faktem.

Co zrobić by można było mówić o tym, że ktoś ma pasję do czegoś? Że ktoś się pasją zaraził do czegoś?  Czasem to kwestia przypadku, zbiegu okoliczności, czasem spotkania ludzi z pasją. Można powiedzieć, że wszystkie te kwestie zbiegły się w razem w opisywanym poniżej przeze mnie wydarzeniu.  Dlatego też tytuł o narodzinach pasji, gdyż dla niektórych uczestniczących w rejsie służb mundurowych, było to pierwsze spotkanie z żeglarstwem i sądzę, że może być początkiem powstania nowej pasji.

Ten, kto śpiewa, że nie ma fal, nie widział chyba Morza Śródziemnego 17 listopada. Miernik prędkości wiatru wskazywał 8 w skali Beauforta. Wśród tego sztormu, w przeciwdeszczowych kostiumach czuliśmy się co najmniej jak avengersi, a "Pogoria" była niczym samochód Jamesa Bonda. W nocy z 18-19 listopada na horyzoncie ujrzeliśmy...

Kiedy w pewien październikowy weekend koła pogo-busu, z wesołą (póki co) ekipą z warszawskiego liceum Kopernika na pokładzie, toczyły się w kierunku Loano, a za jego oknami mżyła i szarzała jesień, w Heniu obudziła się dociekliwa natura badacza.

STA Italia na Pogorii.